جواب تمرین صفحه ۵۹ درس ۴ عربی دوازدهم
🔶 تمرین دوم_ الثانی
📘 أ) عَیِّنِ اسْمَ الْفاعِلِ وَ اسْمَ الْمُبالَغَهِ وَ اسْمَ التَّفضیلِ فِی الْحَدیثَینِ التّالیَینِ.
اسم فاعل، اسم مبالغه و اسم تفضیل را در دو حدیث زیر شناسایی کن
اسم فاعل: التَّواضُعِ – المُتَکَبِّر – مُعَلِّمُ – مُوَدِّبُ
اسم مبالغه: اَلجَبّارِ
اسم تفضیل: أحَقّ
۱- إنَّ الزَّرعَ یَنْبُتُ فی السَّهْلِ وَ لا یَنْبُتُ فی الصَّفا فَکَذٰلِکَ الْحِکمَهُ تَعْمُرُ فی قَلبِ الْمُتَواضِعِ وَ لا تَعْمُرُ فی قَلبِ الْمُتَکَبِّرِ الْجَبّارِ، لِأَنَّ اللهَ جَعَلَ التَّواضُعَ آلَهَ الْعَقلِ وَ جَعَلَ التَّکَبُّرَ مِنْ آلَهِ الْجَهلِ.
معنی: کِشت در دشت می‌روید و بر تخته سنگ نمی‌روید و همچنین حکمت در دلِ فروتن ماندگار می‌شود و در دلِ خودْبزرگ بینِ ستمگر ماندگار نمی‌شود؛ زیرا خدا فروتنی را ابزار خِرد و خودبزرگ بینی را از ابزار نادانی قرارداده است.
۲- مَنْ نَصَبَ نَفْسَهُ لِلنّاسِ إماماً فَلْیَبدَأ بِتَعلیمِ نَفْسِهِ قَبْلَ تَعلیمِ غَیرِهِ وَلْیَکُنْ تَأدیبُهُ بِسیرَتِهِ قَبْلَ تَأدیبِهِ بِلِسانِهِ؛ وَ مُعَلِّمُ نَفْسِهِ وَ مُؤَدِّبُها أَحَقُّ بِالْإجلالِ مِنْ مُعَلِّمِ النّاسِ و مُؤَدِّبِهِم. مِنهاجُ البْرَاعَهِ فی شَرْح نهَجْ الْبَلاغَهِ
معنی: هرکس خودش را برای مردم پیشوا قرار دهد، باید پیش از آموزش دیگری آموزش خودش را آغاز کند و باید ادب آموزی‌اش پیش از زبانش با کردارش باشد؛ و آموزگار و ادب آموزندۀ خویشتن از آموزگار و ادب آموزندۀ مردمان در گرامی داشت شایسته‌تر است.
ب) اُکْتُبِ الْمَحَلَّ الْإعرابیَّ لِما تَحْتَهُ خَطٌّ.
معنی: نقش (محل اعرابی) آنچه را زیر آن خط است بنویس.
۱- السَّهلِ: مجرور به حرف جر
– الحِکمَهُ: مبتدأ
– الجَبّارِ: صفت
– التَّواضُعَ: مفعول
– الجَهلِ: مضافٌ الیه
۲- نَفسَهُ: مفعول
– لِلنّاسِ: مجرور به حرف جر
– نَفسِهِ: مضافٌ الیه
– مُعَلِّمُ: مبتدأ
– أحَقُّ: خبر
– الإجلالِ: مجرور به حرف جر
– النّاسِ: مضافٌ الیه.