معنی صفحه ۵۱ درس چهارم عربی دوازدهم
۱۰- ثُمَّ أَنْشَدَ هٰذِهِ الْقَصیدَه إنشاداً رائِعاً.
معنی: سپس این شعر را سرود.
۱۱- هٰذَا الَّذی تَعْرِفُ الْبَطْحاءُ وَ طْأَتَهُ
معنی: این کسی است که سرزمین مکّه قدمگاهش را می‌شناسد.
وَ الْبَیْتُ یَعْرِفُهُ وَ الْحِلُّ وَ الْحَرَمُ
معنی: و خانۀ [خدا] و بیرون و محدودۀ احِرام، او را می‌شناسند.
۱۲- هٰذَا ابْنُ خَیْرِ عِبادِ اللّهِ کُلِّهِم
معنی: این فرزندِ بهترینِ همۀ بندگان خداست.
هٰذَا التَّقیُّ النَّقیُّ الطّاهِرُ الْعَلَمُ
معنی: این پرهیزگارِ پاکِ پاکیزۀ بزرگ قوم است.
۱۳- وَ لَیْسَ قَوْلُکَ: مَنْ هٰذا؟ بِضائِرِهِ
معنی: و این گفتۀ تو که «این کیست؟» زیان رساننده به او نیست.
اَلْعُرْبُ تَعْرِفُ مَنْ أَنْکَرْتَ وَ الْعَجمُ
معنی: عرب و غیر عرب کسی را که تو انکار کردی می‌شناسند.
معنی کلمات درس چهارم عربی دوازدهم
| إذْ جاءَ: ناگهان آمد | الْحِلّ: بیرون اِحرام | اَلْعَلَم: بزرگ‌تر قوم، پرچم |
| اسِْتَلَمَ الْحَجَرَ : سنگ را مسح کرد | رَحَلَ ـَ: کوچ کرد | اَلْکِبار: بزرگان «مفرد: اَلْکَبیر» ≠ اَلصِّغار |
| أَنْکَرَ: ناشناخته شمرد | رَغِبَ فیهِ ـَ: به آن علاقه‌مند شد | مَدَحَ: ستود |
| اَلْبَطْحاء: دشت مکه | اَلضّائِر: زیان رساننده | نَصَبَ ـُ: برپا کرد، نصب کرد |
| بَیْنَما: در حالی که | طافَ ـُ: طواف کرد (مضارع: یَطوفُ) | اَلنَّقیّ: پاک و خالص |
| اَلتَّقیّ: پرهیزگار | اَلْعُرْب: عرب | اَلْوَطْأَه: جای پا، گام |
| جَهَرَ بِـ ـَ: آشکار کرد | – | – |