معنی صفحه ۴ درس اول عربی دوازدهم
۸_ وَ قَدْ حَدَّثَنَا القُرآنُ الْکَریمُ عَنْ سیرَهِ الْأَنَبیاءِ وَ صِراعِهِم مَعَ أقَوامِهِمُ الکْافِرینَ.
معنی: و قرآن کریم دربارهٔ روش (داستان) پیامبران (ع) و درگیری آنها با مردمانِ کافرشان با ما سخن گفته است.
۹_ وَ لْنَذکُرْ مَثَلاً إبراهیمَ الْخَلیلَ الَّذی حاوَلَ أَنْ یُنقِذَ قَوْمَهُ مِنْ عِبادَهِ الْأَصْنامِ.
معنی: و باید یاد کنیم داستان ابراهیم خلیل (ع) را که تلاش کرد مردمش را از عبادت بتها نجات دهد.
۱۰_ فَفی أَحَدِ الْأَعیادِ لَمّا خَرَجَ قَومُهُ مِنْ مَدینَتِهِم، بَقِیَ إبراهیمُ وَحیداً، فَحَمَلَ
معنی: پس در یکی از عیدها، زمانی که قوم او از شهرشان خارج شد، ابراهیم به تنهای ماند و برداشت
۱۱_ فَأْساً، وَ کَسَّرَ جَمیعَ الْأَصنامِ فِی الْمَعبَدِ إلَّا الصَّنَمَ الْکَبیرَ، ثُمَّ عَلَّقَ الْفَأْسَ علَیٰ کَتِفِهِ وَ تَرَکَ الْمَعبَدَ.
معنی: تبری را و همه ی بت های موجود در عبادت گاه را شکست مگر بت بزرگ را، سپس تبر را بر شانه ی بت بزرگ آویزان کرد و عبادتگاه را ترک کرد
۱۲_ وَ لمَّا رَجَعَ النّاسُ، شاهَدوا أَصْنامَهُم مُکَسَّرَهً، وَ ظَنّوا أَنَّ إبراهیمَ هوَ الفْاعِلُ، فَأحَضَروهُ لِلْمُحاکَمَهِ وَ سَأَلوهُ:
معنی: و وقتی که مردم برگشتند، بتهایشان را شکسته دیدند و گمان کردند که ابراهیم (ع) این کار را کرده است. (انجام دهنده است)، پس او را برای دادگاهی کردن (محاکمه) احضار کردند و از او پرسیدند:
۱۳_ … أَ أَنتَ فَعَلْتَ هٰذا بِآلِهَتِنا یا إبراهیمُ اَلْأَنبیاء: ۶۲
معنی: (.. آیا تو این کار را با خدایانمان انجام دادی ای ابراهیم؟)
۱۴_ فَأَجابَهُم: لِمَ تَسأَلونَنی؟! اِسأَلوا الصَّنَمَ الْکَبیرَ.
معنی: پس به آنها پاسخ داد: چرا از من سؤال میکنید؟! از بت بزرگ بپرسید.
۱۵_ بَدَأَ القَْومُ یَتَهامَسونَ: «إنَّ الصَّنمَ لا یَتَکَلَّمُ؛ إنَّما یَقْصِدُ إبراهیم الِاسْتهِزاء بِأَصْنامِنا».
معنی: مردم شروع به پچ پچ کردند: همانا بت سخن نمیگوید؛ ابراهیم فقط قصد دارد بتهای ما را مسخره کند.
۱۶_ وَ هُنا قالو حَرِّقوهُ وَ انْصُروا آلِهَتَکُم اَلْأَنبیاء: ۶۸
معنی: و اینجا بود که گفتند “او را آتش بزنید و خدایانتان را یاری کنید
۱۷_ فَقَذَفوهُ فِی النّارِ، فَأَنقَذَهُ اللّهُ مِنْها.
معنی: پس او را در آتش انداختند و خداوند از آن (آتش) نجاتش داد.
معنی کلمات درس اول عربی دوازدهم
أَحْضَرَ: آورد، حاضر کرد | حَرَّقَ: سوزانْد | اَلْقَرابین: قربانیها «مفرد: اَلْقُرْبان» |
اَلْأَصنام: بتها «مفرد: اَلصَّنَم» | اَلْحَنیف: یکتاپرست | اَلْکَتِف، اَلْکِتْف: شانه «جمع: الأَکتاف» |
أَقِمْ وَجْهَکَ: روی بیاور (ماضی: أقَامَ/ مضارع: یُقیمُ) | اَلسُّدیٰ: بیهوده و پوچ | کَسَّرَ: شکست |
اَلسّیرَه: روش و کردار، سرگذشت | اَلنُّقوش: کنده کاریها، نگارهها «مفرد: اَلنَّقْش» | |
بَدَؤوا یَتَهامَسونَ: شروع به پچ پچ کردند (ماضی: تَهامَسَ/ مضارع: یَتَهامَسُ) | اَلشَّعائِر: مراسم | |
الَصِّراع: کشمکش = الَنِّزاع ≠ اَلسِّلْم | ||
اَلتَّجَنُّب: دوری کردن (ماضی: تَجَنَّبَ/ مضارع: یَتَجَنَّبُ) | عَلَّقَ: آویخت | |
اَلْفَأْس: تبر «جمع: اَلْفُؤوس» |
جواب درست نادرست صفحه ۴ درس اول عربی دوازدهم
عَیِّنِ الصَّحیحَ وَ الْخَطَأَ حَسَبَ نَصِّ الدَّرسِ. ص یا غ
درست و نادرست را بر حسب متن درس مشخص کنید.
۱- کانَ الْهَدَفُ مِن تَقدیمِ الْقَرابینِ لِلْآلِهَهِ کَسْبَ رِضاها وَ تَجَنُّبَ شَرِّها.صحیح ✅
معنی: هدف از پیش کش کردن قربانی ها برای خدایان به دست آوردن خرسندی آنها و دوری کردن از بدی آنها بود.
۲- عَلَّقَ إبراهیمُ الْفَأسَ عَلیٰ کَتِفِ أَصْغَرِ الْأَصْنامِ. غلط ❌
معنی: براهیم تبر را بر شانه کوچکترین بت ها آویخت.
۳- لمَ یَکُنْ لِبَعْضِ الشُّعوبِ دینٌ أَوْ طَریقَهٌ لِلْعِبادَهِ . غلط ❌
معنی: برخی از ملتها دین یا روشی برای نیایش نداشته اند.
۴- اَلْآثارُ الْقَدیمَهُ تُؤَکِّدُ اهْتِمامَ الْإنسانِ بِالدّینِ. صحیح ✅
معنی: آثار کهن توجه انسان به دین را تأکید می کند.
۵- إنَّ التَّدَیُّنَ فِطْریٌّ فِی الْإنسانِ. صحیح ✅
معنی: دین داری در انسان فطری است.
۶- لا یَتْرُکُ اللهُ الْإنسانَ سُدیً. صحیح ✅
معنی: خداوند انسان را بیهوده و پوچ رها نمی کند.